O autorze
Zawarte tu teksty są autorstwa różnych franciszkanów, którzy pracowali lub nadal pracują w Medziugorju. Zawierają one w sobie osobowość każdego z nich. Wszystkich autorów jednak łączy to, że stworzyli tekst modlitwy, naprawdę głęboko przeżytej. Są one proste i w tej ich prostocie, zwięzłe. Można je zatem czytać i rozważać z łatwością. Nie zostały one zapisane by głowić się nad ich treścią lecz by wprowadzić w tajemnicę i zaprosić do adoracji.
Wszystkie teksty są owocem wierzących serc i umysłów. Powstały one na kolanach, inspirowane objawieniami Matki Bożej i Jej orędziami. Orędzia Matki przyjęte wierzącym sercem i umysłem przyniosły dojrzałe owoce w postaci adoracji Syna. Adoracja jest jedną z najbardziej znanych cech duchowości medziugorskiej.
O książce
Orędzia z Medziugorja wielokrotnie zachęcają nas do adoracji. Nie do „pobożności” lecz do miłości, do przyjaźni, do jedności z Jezusem i do radości. Pobożność może okazać się powierzchowna. Miłość nie. Miłość ogarnia całą istotę. Nie można kochać kogoś, kogo znamy tylko powierzchownie. Nie możemy nie kochać kogoś, kogo naprawdę znamy.
Matka Boża mówiła abyśmy adorowali nieustannie. To nie znaczy, że musimy nieustannie przebywać przed Najświętszym Sakramentem lub przed krzyżem, ale musimy stale tęsknić do Boga. Adoracja nie jest kwestią doboru słów. Nie jest też powtarzeniem wzniosłych, znanych modlitw lecz jest żywą relacją z żywym Bogiem. Teksty modlitw tu publikowanych nie zostały napisane wcześniej. Są one owocem momentów szczerej modlitwy, którą kapłan pokornie podzielił się z wiernymi. W tym właśnie tkwi atrakcyjna moc medziugorskich adoracji.
Uwielbienie jest wewnętrznym stanem całego naszego bytu: jest świętą bojaźnią przed wielkością Boga, jest zachwytem dziełami Boga, jest pragnieniem Boga i Jego przyjaźni ... „O Tobie mówi moje serce: Szukaj Jego oblicza! Szukam, o Panie, Twojego oblicza” (Ps 27, 8). W Starym Testamencie Bóg powiedział do Mojżesza: „Nie będziesz mógł oglądać mojego oblicza, gdyż żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza i pozostać przy życiu” (Wj 33, 18 do 23). Mojżesz zasłonil twarz (Wj 3, 6), Eliasz zakrył twarz płaszczem (1 Krl 19, 13), Ezechiel upadł na twarz (Ez 1, 28). W Nowym Testamencie Bóg staje się zupełnie bliski. Swoją twarz objawia nam w Jezusie – bezbronnym dziecku w żłobie, lecz nadal pozostaje Bogiem, przed którym Mędrcy padają twarzą do ziemi i oddają pokłon (Mt 2, 11). Paweł zwalił się na ziemię, gdy światło zmartwychwstałego Chrystusa oślepiło go u bram Damaszku (Dz 9, 2). Matka Boża zaprosiła nas, aby jak najwięcej czasu spędzać na modlitwie i adoracji Jezusa w Najświętszym Sakramencie, aby On nas przemienił(Orędzie 25. III. 2008). Podobnie Mędrcy, padli twarzą do ziemi, a potem wrócili do domu inną drogą, niż ta, którą zamierzali przebyć (Mt 2, 11-12). Paweł zwalił się na ziemię (Dz 9, 4), a po spotkaniu Jezusa, jego życie zmieniło się radykalnie.
Modlitwa jest relacją i w związku z tym, ma wiele form. Poprzez modlitwę utrzymujemy stałą więź i relację z Bogiem. Ta więź może nas przemieniać. Ważna jest zatem nasza wewnętrzna, a nie zewnętrzna postawa. Modlitwa sama w sobie nie jest celem, lecz środkiem. W modlitwie Bóg nas przemienia i umacnia nas, abyśmy odkrywali to, co jest naprawdę cenne i działali zgodnie z duchem Ewangelii. Przemiana nie dokonuje się z dnia na dzień. Wszelkie modlitwy i wszelka nasza pobożność, na nic się zdadzą, jeżeli w ufnej wierze, nie stworzymy żywej relacji z żywym Bogiem.
Tematy
PRZED KRZYŻEM
UZDRÓW MNIE, O JEZU!
TWARZĄ W TWARZ
Wydawca: ICMM
Autor: Zawarte tu teksty są autorstwa różnych franciszkanów, którzy pracowali lub nadal pracują w Medziugorju
Język: polski
Język oryginału: chorwacki
Przekład: Joanna Woźniak
Rok wydania: 2017
Format: 195 x 120
Liczba stron: 144 (z fotografiami)
